Voorjaar 2008. De lucht was helder en een koufront had gedurende de dag Mendocino bereikt.
Het zou vriezen die nacht, alle boeren hadden hun wekkers gezet zodat ze 's nachts de sprinklers aan konden zetten om de druiven te beschermen tegen de kou. Als ze dat niet zouden doen zouden de druiven kapotvriezen en op de grond vallen.
Rond 4 uur 's nachts was heel agrarisch Mendocino bezig zijn druiven te beschermen voor de vrieskou. Het water dat ze hiervoor gebruikten kwam uit de russian river, één van de grootste rivieren in Mendocino. Door de grote hoeveelheid water dat opgepompt werd daalde het waterpeil dramatisch, met een even dramatisch gevolg:
één zalm en één forel hebben het nooit meer licht zien worden. Alle mogelijk denkbare natuurgroepen stortten zich op deze genocide. De eigenaren van de wijngaarden hadden hier al ervaring mee, toen een vrouw persoonlijk verantwoordelijk werd gesteld, door de natuurbeschermers, voor de dood van een zalm. Door het verleden besloten ze het heft in eigen hand te nemen en maakten een afspraak met de plaatselijke overheid om op koude nachten de dam wat meer te openen om zo voldoende water te creëren voor mens en natuur. Daarnaast investeerden ze twee miljoen dollar om kleine meertjes te maken die ze kunnen vullen vlak voor een koude nacht zodat de vraag gelijkmatiger is.
De overheid ging akkoord, de boeren waren tevreden maar de natuurorganisaties waaronder trout unlimited vinden dat de boeren te weinig gedaan hebben tot nu toe en totaal geen rekening houden met de natuur.
In plaats van samen te werken worden de boeren in het harnas gejaagd en dat alles om letterlijk twee vissen. Als dat de enige problemen zijn hier om zich zorgen over te maken, Denk ik dat de volgende eis is dat elke wijngaard driekwart van zijn wijn terug in de rivier gooit omdat zalm (boven de 21) ook recht heeft op een glaasje of twee elke avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten