vrijdag 30 oktober 2009

waste equals food

waste equals food, dat is het motto van de cradle to cradle-(van wieg tot wieg)beweging. Michael Braungart en William Mcdonough zijn de oprichters en schreven een boek hoe we een duurzame wereld kunnen creëren, en tegelijkertijd onverminderd door kunnen consumeren. Volgens hun is intelligenter productontwerp de sleutel tot dit compromisloze walhalla. Ontwerp producten zo dat de onderdelen ofwel opnieuw gebruikt kunnen worden, ofwel volledig afgebroken kunnen worden in de natuur en zelfs extra voedingsstoffen aan de aarde toevoegen (waste Equals food).

Hoewel het boek een gigantische inspiratie is voor mij was het altijd een beetje abstract dat afval hetzelfde is als voedsel. Misschien voor zwervers, ratten of zwerfkatten, maar ik zie de gemiddelde Nederlander (of Amerikaan) niet een duik nemen in de vuilnisbak om 6 uur. Maar nu ik hier al bijna een maand ben, en de helft van mijn trip erop zit (snif snif) begin ik het te begrijpen. Etensrestjes die door de meeste mensen achteloos in de prullenbak worden gemieterd worden hier bewaard voor een heerlijke lunch de dag daarop (waste equals lunch). Mocht het restje al te oud zijn of alleen maar vet bevatten, dan maken we de honden blij (waste equals dogfood). Maar als we in de koelkast een overblijfsel aantreffen van een maaltijd van twee weken geleden, dan wordt het vissen en eendenvoer (waste equals fishfood).
Maar als er geen vlees of vis in zit dan kan het ook heel goed gecomposteerd worden. zelfs brownies die oudbakken smaken worden gecomposteerd. Door maanden rotten en gisten onstaat de meest vruchtbare grond, die de meest verrukkelijke aubergines, tomaten, hete pepers, sla en broccoli voortbrengt (waste equals delicious food).


afval kan dus inderdaad het meest heerlijke voedsel voortbrengen: zowel voor mensen, honden en eenden. En het spaart geld, smaakt beter, bespaart een gigantische berg aan afval en betekent een gigantische CO2-reductie. Wat wil je nog meer!

zaterdag 24 oktober 2009

een speldenknopje


Shell, Philips, ING, ABN Amro, red light district, marijuana,
wooden shoes, tulips, tolerant, flat, below sealevel, Unilever,
port Rotterdam, Heineken, coffeeshops, bikes.......
Dit zijn typisch Nederlandse handelsmerken, waarvan elke Buitenlander wel een paar weet te noemen.



Niet in Mendocino county, de multinationals en sterotypes waar wij denken bekend om te staan zijn totaal onbekend. Toch is er altijd wel een vriend, of een vriend van een vriend, die in Nederland geweest is en ze komen met de meest wonderlijke verhalen. 'Ooh wauw, the Netherlands, I haven't been there, but I heard from a friend of mine told me that you are so efficient with your space that you store your shoes under your floormat.' iemand anders vertelde me dat het Engelse woord 'stories' (verdiepingen) komt van de Nederlanders die op elke verdieping een ander verhaal (story) op de muur tekenden.

'A friend of mine has been there and he told me that they even charge you for ketchup, is that true?'. 'if you go to the wrong places' antwoord ik. Maar ze bedoelen het allemaal heel erg goed en proberen interesse in je land te tonen. 'your flag is very similar to the french flag, right?' is wel de beste die ik tot nu toe gehoord heb. Als ik ze soms op een philips tv wijs zeggen ze 'oh, is that dutch, really, I didn't know'.

Er is nog iemand in Amerika die niets weet over Nederland, maar Amsterdam als voorbeeld stelt van hoe het niet moet. Bill o'Reilly heeft een nieuwsshow op de conservatieve zender FOX News.
Door het gedoogbeleid van softdrugs en de mogelijkheid van Abortus, is Amsterdam een vrijplaats geworden voor alle boeven, criminelen en gespuis in heel Europa.
Gelukkig is er een Amsterdammer die dit recht zet op youtube. Zie ook deel 2 op youtube.



Gelukkig heeft nog niemand die ik gesproken heb deze uitzending gezien
Mensen schamen zich voor Bill o'Reilly, die aan de ene kant de meest lachwekkende dingen zegt, maar aan de andere kant een hele grote aanhang heeft.
'I'm not sure if it was dutch, or scandinavian'. Nederland is dus niet zo beroemd als wij wellicht denken, maar misschien meer in verhouding tot het oppervlakte van het land, in vergelijking met de rest van de wereld: Een speldenknopje

donderdag 22 oktober 2009

solar dried raisins

Als kind vroeg ik me altijd af waar rozijnen vandaan kwamen. Een gigantische, honderd jaar oude boom zag ik voor me, met aan elk twijgje een rozijntje. Maar rozijnen zijn natuurlijk niets meer en minder dan gedroogde druiven. De druiven net zo lang laten hangen totdat ze vanzelf verschrompelen tot rozijn-formaat werkt niet (veels te droog, taai en smakeloos), merkte ik toen ik ooit een rozijnenfabriek wilde beginnen in onze tuin. Eerst plukken en dan laten drogen in zinderde woestijnzon.

Naast de wijndruiven hebben Tim en Laura ook 2 pitloze druivenplanten in de tuin. En hoewel het hier behoorlijk warm is (27 graden), is de zon niet sterk genoeg om de druiven te laten drogen in de zon. Maar gelukkig hebben we 'THE FOOD DEHYDRATOR by MR. Coffee tm'. In 48 uur zijn de druiven getransformeerd in sappige, smaakvolle rozijnen.

Mocht ik mijn rozijnenfabriek weer nieuw leven inblazen en een doorstart maken, kan ik het niet het predicaat 'sun dried' geven zoals mijn grote concurrenten. Maar omdat de elektriciteit in het huis wordt opgewekt door zonnepanelen in de tuin, kan ik het misschien wel 'solar dried' noemen.

dinsdag 20 oktober 2009

facebook affairs: leven en dood

Sinds een week heeft deze sociale internet holbewoner facebook. Aan hyves en myspace ben ik nooit begonnen (wel msn, ik ben geen pre-historische internet holbewoner), maar een facebook account leek me handig om te hebben in Amerika en zo vriendschappen te onderhouden als ik weer terug ga. Hoewel mijn eerste Amerikaanse vriend zich nog moet aandienen hoor ik wel de meest fascinerende dingen.
Terwijl je in Nederland ongevraagd te weten kan komen dat iemand onder de douche staat! of de hond aan het uitlaten is (gaap!), is Facebook in Amerika op een hoger level. Een vriendin van Tim en Laura kwam erachter dat haar neef omgekomen was bij een motor ongeluk doordat haar dochter een condoleance bericht zag op de facebook-site van zijn moeder.
De dag daarna hoorde ik van de buurvrouw (waar ik logeer) dat haar dochter net had gelezen op de smoelen boek website dat haar nicht getrouwd en zwanger was!

Voorlopig hou ik het maar bij het plaatsen van foto's en af en toe kan ik de verleiding niet weerstaan en schrijf ik op wat ik aan het doen ben: nectar maken voor de kolibries, of beren vangen met mijn blote handen.

Maar als een beer (of een kolibrie) met te pakken krijgt zal ik dat braaf melden:

Pieter van Exter

Pieter van Exter aan het ontbinden

15 minuten geleden · ·

maandag 19 oktober 2009

regen!



Eindelijk. Na 4 maanden geen drupje regen en een zinderende zon is het regenseizoen begonnen met een aantal flinke buien. Regen betekent hier heel wat anders dan een middag binnen zitten, spelletjes spelen en thee drinken. Regen betekent het einde van de bosbranden, vers gras voor het vee, winterslaap voor de ratelslangen en nieuwe waterreserves om de dorst van de druiven te lessen. Over het hele terrein zijn verschillende meren aangelegd om water op te slaan voor het hele jaar. Water is hier zo kostbaar als kantoorruimte aan de zuidas. De government houdt dan ook streng toezicht op het watergebruik, de waterreserves en illegaal aftappen van water. Vergunningen om een meertje te kunnen graven kosten jaren en duizenden dollars eer je ze in handen hebt.

Toch kleven er ook nadelen aan de regenbuien. De cabernet Sauvingon druiven verliezen hun suikergehalte (en zo ook hun smaak) door de plotselinge wolkbreuken. Hopelijk worden ze deze week geplukt. De tomaten moeten bedekt worden met een zeil om te voorkomen dat ze te snel groeien en daardoor splijten.

De Ranch ziet nu nog geel/bruin, maar over een paar weken zal het groen kleuren.

met de pietmobiel naar de buren


vanochtend zijn Laura en Tim vertrokken naar Mexico. Een week zullen ze daar de International Oak Society Conference bijwonen. Een conferentie met eiken liefhebbers van over de hele wereld.
Ik pas deze week op het huis, voer de katten en honden, verzorg de tuin, speel een potje frisbee met de honden, haal de post op en noteer de gegevens van het weerstation (daarover later meer).
Maar slapen doe ik er niet. Daarvoor is het er toch net iets te eenzaam. Daarom slaap ik bij de buren. Nou ja, buren: 4 kilometer verderop begint de oprit van de buren, nog eens 2 kilometer verder is het 12 jaar oude in traditioneel 19e eeuwse stijl gebouwde huis van de 'buren'. De dichtstbijzijnde supermarkt is minstens 10 kilometer en het stadje nog eens 20. Zelfs de postbus is 500 meter verderop

Eventjes naar de buren lopen zit er dus niet in. De auto is de Amerikaanse, en vooralsnog de enige, oplossing. Gelukkig heb ik 28 september mijn rijexamen gehaald en de Buckners 4 auto's.
Met deze volvo 850 (the pietmobiel) haal ik een kopje suiker bij de buren, doe ik de boodschappen, en check ik de post.

vrijdag 16 oktober 2009

only in America part 2: silly laws

In de laatste jaren zijn Amerikanen gelukkig veel bewuster geworden van de planten en dieren om hun heen, en hoe ze lijden door hun toedoen. En ze proberen nu doormiddel van wetgeving de natuur zo goed mogelijk te beschermen. Daarom hebben ze nu een wet die het verbiedt om jezelf een pet owner (huisdier-eigenaar) te noemen. Want een dier kan je nou eenmaal niet bezitten, dat zou slavernij zijn. De ambtenaren kwamen met veel mogelijkheden die het barbaarse kolonialistische woord konden vervangen. Petfriend of Pet custodian waren genomineerden, maar vanaf nu af aan moet je jezelf een petguard noemen om duidelijk te maken dat je een dier in huis hebt.

Klimaatsverandering is waarschijnlijk de grootste uitdaging van de 21e eeuw en het reduceren van koolstofdioxide is van levensbelang voor moeder aarde. Gelukkig zien de Amerikanen dat nu eindelijk ook. Daarom hebben ze het toezicht op openhaardvergunningen verscherpt. Terwijl iedereen rondrijdt in benzineslurpende monstertrucks is het onmogelijk geworden een openhaard in je huis te bouwen.

Only in America

maandag 12 oktober 2009

tie dye party

Tie Dye party

when:
10 October 2009 from 1 P.M.

What to bring:
things to dye, and food to share
(we have taco's, beer wine and refreshing juices)

why:
because we can, because it's fun, see your neighbors

dus daar waren we dan om een uur of 2 met things to dye, perencake, en twee manden met aubergines en tomaten uit eigen tuin om de neighbors mee te verblijdden. Na de Toyota party had ik een beetje wantrouwen in Amerikaanse feestjes, maar mijn achterdocht bleek onterecht.

Tussen de 40 meter hoge redwoods knoopten we onze T-shirts, sweaters en gordijnen met elastiekjes, kleurden ze in de meest waanzinnige hippie-kleuren en aten het heerlijkste eten.
De kleurstof moet 24 uur in het T-shirt trekken, daarna flink gewassen met de hand en vervolgens in de wasmachine en de droger en klaar is je shirt, dat hier wordt gezien als de vlag van mendocino county (hippies).

zondag 11 oktober 2009

google map me


redwood valley weergeven op een grotere kaart

ja eindelijk heb ik een manier gevonden om de ranch wat beter te laten zien. vanuit de lucht welteverstaan.
volg het meertje noordwaarts en links daarvan aan het eind zie je een klein huisje tussen de bomen. Daar ben ik. Links en rechts van de rivier is de wijngaard. de chardonnay (rechts) is al geplukt en de cabernet sauvingon (links) wordt volgende week geplukt.
als je nog meer noord en westwaarts gaat zie je de ranch, en helaas kan ik nog niet vertellen waar het stopt maar het gaat heel heel ver door. en google streetview is ook langs geweest dus je kan vanaf east road de oprit zien en checken of er post is.

vrijdag 9 oktober 2009

Catbob


is het een kat, nee toch niet. hij heeft geen staart namelijk.
Het is een bobcat. Maar Tim en ik noemen het de Catbob (wat een creatieve taalgoochelaars zijn we toch). Een soort van kruising tussen een huiskat en een bergleeuw.
Gewoon in de achtertuin. gewoon is het niet, want ze zijn heel schichtig en jagen 's nachts.
Dit is nog maar een tiener, ze worden twee keer zo groot.

only in America

een politieagent en drie andere inzittenden kwamen om in een auto ongeluk, nadat ze meerdere malen over de kop waren gevlogen en hun auto vlam vatte. Later bleek dat ze meer dan 120 mijl per uur (190km) gingen in de net-gehuurde-convertible. Een toyota. Een mogelijke verklaring is dat de vloermatten in de auto verschoven waren en de agent (niet in dienst overigens, maar voor Amerikanen ben je een agent 24/7) daardoor niet kon remmen. De combinatie van de Ukiah post als enige nieuwsbron, de Amerikaanse 'sue-mentaliteit', en het onuitputtelijke vertrouwen in police cops vormt een gevaarlijke cocktail. Toyota haalt sommige auto's terug en stopt de productie tot dat duidelijk is wat de precieze oorzaak is.

Laura en Tim hebben twee weken een nieuwe toyota gekocht via het 'cash for clunckers'-program (geld voor wrakken). En to make happy costumers nodigde de toyota dealer ons uit voor een diner.
Midden in de garage stonden drie grote tafels, eten onder spiritus branders, emmers met blikjes frisdrank en een beamer projecteerde een sub-tropische bureaubladachtergrond op een scherm in het midden van de garage.

Na een introductie filmpje kregen we een powerpoint te zien over de garantie, de verschillende lampjes die 'may or may not appear on your dashboard' en werd het belang van bandenspanninguitgelegd. 'only use genuine toyota parts' werd ons keer op keer op het hart gedrukt. Daarna was de vragenronde die volledig in beslag werd genomen door vloermat-vragen. 'A Policeman knows how to handle a car, so it most be toyota's problem'.

na de uitleg was er een loterij met genuine toyota caps en toyota bags.


half acht liepen we naar de toyota met een volle magen, poetsmiddel en een grote glimlach op onze gezichten. Only in America.

dinsdag 6 oktober 2009

to eat or to be eaten


3 katten hebben de Buckner's: okarina, kazoo en pepper. ze zijn heel speels, een tikje agressief, maar heel lief.
de hele dag spelen ze rond het huis. Ze besluipen hagedisjes in de moestuin of ze bespringen blaadjes sla in de overtuiging dat het een levensbedreigende vijand is. to eat or to be eaten.

s'nachts gaan de katten naar binnen. Dat doe ik normaal ook met mijn kat, want ik vind het zielig dat hij de hele nacht in de kou is. Okarina, Kazoo (boven) en Pepper blijven niet s'avonds binnen omdat het te koud is buiten, maar omdat hun leven op het spel staat. Coyotes, lynxen, arenden, beren, en bergleeuwen liggen op de loer en zouden een lekker klein (al dan niet gepeperd) hapje niet laten schieten. Tim en Laura (the buckner's) hebben al meerdere katten verloren omdat ze hun s'avonds niet naar binnen konden krijgen.
once again to eat or to be eaten.
s'avonds blijf ik voorlopig maar binnen

zondag 4 oktober 2009


Op een stuk land van 680 hectaren (6.800.000 m2), waarop beren, ratelslangen, vossen, herten, kalkoenen lynxen en bergleeuwen leven, midden in een wijngaard van 17 hectaren (links de chardonnay en rechts de cabernet), aan de voet van een heuvel die ook nog bij hun grond hoort, in een prachtig houten huis.........

daar zal ik de komende twee maanden verblijven.

Het is adembenemend mooi en aangenaam warm (30 graden).

de komende maanden zal ik proberen op te schrijven wat ik meemaak en wat er gebeurt om en rond de farm. Nu ga ik ontbijten, want het is half negen.