Jeukende handen

Na 14 jaar gezegd te worden hoe het hoort, wat er geleerd moet worden en wat vooral absoluut niet, krijg ik zin om eindelijk dingen te doen waarvan je zelf bedenkt of het hoort, kan of misschien wel helemaal niet kan, maar wel ontzettend leuk is. Eindelijk is er ook tijd voor dingen waaraan je al begonnen bent maar waarvoor je nooit de tijd gevonden hebt om het af te maken. Mijn ooit-aan-begonnen-maar-nooit-afgemaakt-project is een geluidsstudio op zolder. Ik begon vol enthousiasme halverwege de derde klas, maar kwam niet verder dan één wand. In de vijfde zorgde Pyke voor een stroomversnelling en werkte we bijna elke zaterdag eraan, er stond inmiddels een heel geraamte inclusief plafond. In de zesde begon school eindelijk serieuze vormen aan te nemen en was er geen enkel weekend meer vrij. Maar nu ik bevrijd ben van de dictatuur, genaamd school, kan ik dit varkentje eindelijk eens gaan wassen. De saxofoons, contrabassen en drums, die hopelijk dit najaar te horen zijn, hou je binnen door de muren en plafonds te vullen met steenwol. Behalve dat steenwol ook goed isoleert, heeft het de vervelende eigenschap dat het ontzettend jeukt als het in aanraking komt met de huid. Een dagje aan het werk op zolder is ook heel inspirerend en je handen jeuken als je bezweet en bestoft weer beneden komt. Ik raad het iedereen: drie maal daags je handen goed inwrijven met steenwol