GESLAAGD!

Jij redt het natuurlijk wel. Voor jou is het natuurlijk al een gelopen race. Jij hoeft je natuurlijk geen zorgen te maken. Jij weet het natuurlijk al. Dit soort goedbedoelde pogingen tot geruststelling, met het woord ‘natuurlijk’ in de hoofdrol, kreeg ik de afgelopen weken vaak te horen als we het over de examens hadden. Ik stond er goed voor en de examens gingen me ook redelijk goed af. Maar elke keer als iemand mij weer een hart onder de riem probeerde te steken verloor ik een stukje van mijn zelfvertrouwen en ging ik piekeren: had ik nou maar mijn examens achteraf nagekeken, dan wist ik het echt zeker. Natuurkunde was eigenlijk best pittig en muziek viel ook niet mee. Op donderdagochtend om een uur of twaalf belde mijn nichtje: GESLAAGD!
Toen ik een kwartiertje later haar feliciteerde en een bos bloemen gaf werd ik weer onder het goedbedoelde vuur genomen (‘friendly fire’). Ik begon opeens heel erg te twijfelen aan mijn prestaties en vroeg me zelsf af of ik niet teruggestuurd zou worden naar klas 3, of misschien wel zo’n slecht examen gemaakt hebben dat ik zelfs bij het LAKS voortaan niet meer mag klagen, of dat een arrestatieteam van het CEVO voor de deur stond om me in te rekenen. Om kwart voor vier ging mijn telefoon: ‘ja met Janhans spreek je, gefeliciteerd, maar je wist het natuurlijk al lang!’
‘ natuurlijk wist ik het al, het was een gelopen race’